Pernahkah korg sume terlintas bahawa perkataan sy sayang awk tu adalah satu perkataan yg sukar untuk korg nyatakn? Susah sgt kah untuk menyatakan 3 patah ayat tu yg mungkin akn ubah hidup korg sume?
Mengapa kita lebih mudah untuk berkata sy mintak maaf dari saya sayang awk? adakah mintk maaf atas kesalahan yg kita lakukan tu lagi senang dari nk menunjukkan yg korg syg seseorg yg penting?
Mungkin korg sanggup lihat org yg sebenarnya korg syg tu pergi berlalu tnpa mengehtahui yg sebenarnya dia tak bertepuk sebelah tgn?
As for me, yes, saying i love you to someone is far more difficult than saying please forgive me. Sometimes things xboleh dipaksa, sama juga dgn perasaan sbb if kta paksa untuk berkata "sy syg awk" bermakna kita tipu diri sendiri dan apa yg kita ckp tu tak benar.Satu kenyataan yg palsu yg mungkin akn makan diri kemudiannya.
Am writing down based on my personal experience where i did fall in love with someone but its hard for me to say the words to her. pada saya, rasa sayang tu xdpt nk ditunjukn dgn kata2. Bila kita berkata sayang, xsemestinya hati kita mengiyakan benda yg kita tunjuk or ckpkn. Tapi sebenarnya ada baiknya kita luahkan apa yg kita rasa pada org yg kita suka@sayang.Sebabnya, ini menunjukkn yg kita inginkn satu komitmen yg kukuh, as mutual understanding of relationship. Cinta tak kan berjalan lancar tanpa kata2 sayang sbb kata2 tu menunjukkn yg kta btul2 serious terhadap seseorang tu tapi itu lah yg sy alami selama ni. Betapa susahnya untuk sy katakan sy sayang awk pada seseorang
Sy jadi trauma bila ingin mengatakan 3 patah ayat tu kerana ayat tu slalunya akn berakhir dgn satu kesedihan, Sy jadi takut untuk bercinta apatah lagi untuk melafazkn kata2 syg tu. Sy rasa, sy dah xboleh bangkit untuk hidup secara berpasangan, sy jadi takut, trauma, fobia bkn kerana pasangan sy tetapi disebabkn diri sendiri. Sy dah jadi tak yakin pada diri sendiri, kehendak dan keperluan sy untuk ada pasangan sy endahkan , sy buat tak tahu tetapi pada masa yg sama, sy berperang dgn diri sendiri untuk katakan YA kepada CINTA.
Sy dah tak percaya pada cinta, sy dah tak percaya pada hidup berpasangan sbb benda ni semua adalah satu keserabutan yg teramat dahsyat untuk sy lalui sekali lagi. Semua perasaan yg ada pada saya tu dah lama sy palsukn, i even fake myself, pretend to be happy but i am not. Sy tak tau jalan mana lagi yg sy nk lalu untuk cari satu kebahagian. For me, its getting fade and fade thn dissappear.
Sebenarnya perasaan gembira tu bkn bilamasa kita ada dalam satu relationship. Perasaan gembira tu timbul dimana bila pada pertama kali kita melihat seseuatu/seseorang. Satu kuasa yg mendorong kita untuk menghasilkan satu persaan gembira yg terlebih dan wujud satu kuasa yg sy panggil keberanian dan kepercayaan pada diri sendiri yg begitu kuat untuk mendapatkn apa yg kita lihat td. Tanya pada diri sendiri, kenapa masa sebelum "kita" jadi satu item, kita tak pernah bergaduh, apa yg sy buat semuanya btul dan kenapa awk tidak mengongkong saya dlu"?
tp lihat bila 2 manusia tu dah gabungkn hati mereka menjadi satu, apa yg jadi? 70% pasangan tak pernah bertahan bila benda ini terjadi. Kongkongan, gaduh,cemburu tak bertempat, rasa tidak percaya tapi tgk bila benda ni terjadi?Hnya apabila sudah menjadi satu pasangan.
jadi jika untuk datangkan perasaan untuk percaya pada diri sendiri dan keberanian untuk mendapatkn seseorang itupun sukar untuk saya wujudkn, mampukah sy untuk melalui satu lagi perhubungan? Begitulah jadinya jika sukar untuk menyatakan "Sy sayang Awk"
jadi untuk semua, tak terlambat untuk korg nyatakan yg korg syg pada pasangan korg sume, untuk ibu bapa sementara masih ada masa
dan saya? hanya tuhan yg tahu.....
