Letting you all go is the hardest thing i will faced

Harini, sy tak tau mcm mana nk ceritakn or cernakn perasaan sy.Jrg sy rasa a pure hapiness mcmni, eventhough org2 yg ada disekeliling sy tu boleh sy ckp memula stranger to me, sy xkenalkn mereka sume but setelah mengajar, jumpa, kuar, dan mula kenal hati budi memasing, sy rasa mungkin ada sebab knp tuhan gerakn hati sy untuk terima kerja untuk mengajar kt miim..

Sy rasa mcm proud parent, a happy brother and fren arini, sy tgk mereka semua dgn perangai masing2, dgn cerita masing2, dgn gaya dan keriangan sume, meraka ni sume dah isi satu ruang kosong dlm hati sy.

Percaya x if sy ckp, sy rasa touching sket masa sy tulis entry ni, sy tak tau kenapa sbb sy tau apa yg saya rasa dan lihat ni xkekal, sbb dorg makin membesar, xselamanya mcm tu, mybe lg 4-5 tahun nti, nora,reef,allya,sara,emma,lynn,qila,adila,mira,mas,ecah,wawa,widae,pelly,angah,farid,mel,ahtong,bobo,alyn sume akn berubah, dorg akn ada jalan hidup dorg sume, membesar, berkeluarga..

letting them go is the hardest thing i will faced in the future, sy akn rasa susah untuk melepaskn dorg pergi, sy dah syg dorg sume..

sy xdpt nk truskn entry sy sbb sy tak tau apa yg sy rasa nti dan sy tkut bler masa tu akn smpai.